Even geleden maakte ik een wandeling door Hoorn. Onderweg kwam ik belachelijk veel racistische stickers tegen. Ik heb ze zoveel mogelijk losgepeuterd. De stickers die ik niet los kreeg heb ik bewerkt met een marker.
De vrijdag daarna maakte ik weer een wandeling en liep daarbij langs woonzorgcentrum Westerhaven. Daar hadden ze hun best gedaan om zoveel mogelijk racistische karikaturen te tonen. Alsof ze een statement wilden maken. Ik heb toen mijn moed bij elkaar geraapt en ben naar binnen gestapt om mijn statement te maken. “Ik geef jullie de kans om vandaag nog de racistische karikaturen te verwijderen. Ik kom morgen even kijken. Mochten de racistische karikaturen er dan nog hangen, ga ik vervolg stappen ondernemen.” Ik stuitte op een hoop domme weerstand bij de mevrouw achter de balie en de manager. Had niet anders verwacht eigenlijk.
Inmiddels heb ik beide gebeurtenissen op meerdere plekken aangekaart. De klachtendienst van Wilgaerden Westerhaven heeft het opgepakt en de fractie van GroenLinks in Hoorn ook. Daarom wordt er nu in de raad over gesproken als het goed is. De burgermeester van Hoorn, Jan Nieuwenburg, heeft mijn mail onbeantwoord gelaten. Kennelijk vindt hij het bestrijden van racisme niet belangrijk.
Later zat ik dit alles nog eens te overdenken en bedacht mij dat het eigenlijk niet eens zo gek is. Zolang onze nationale schurk JP Coen in ons stadshart staat te pronken, is Hoorn een stad waar racisme gesteund wordt. Of in ieder geval niet duidelijk wordt afgekeurd. Racisme en facisme beginnen altijd bij nationalisme. Ik schaam mij zo langzamerhand kapot voor al dat Nederlands nationalisme. Ik ben een mens met een eigen identiteit. Daar heb ik geen vlag, racistische karikaturen of een schurk op een sokkel voor nodig. (2021)
Liefs,
STHOM.
