(2025) De eerste tweeënhalve maand van dit jaar heb ik een “artistresidence” gedaan in Polopos (Andalusië, Spanje). Het was een mooie tijd, ik heb veel geleerd en ben als een rijker persoon (niet financieel) teruggekomen in Nederland.
Voordat ik naar Polopos ging had ik één ding met mezelf afgesproken. Namelijk dat ik “de tekens zou volgen” en zou kijken waar dat me zou brengen. Toen ik in Spanje aankwam voelde ik direct het katholieke geloof in de lucht hangen. Dat was zo’n teken in mijn ogen. Ondanks dat ik niet katholiek ben opgevoed wekte het mijn interesse. Dus begon ik me te verdiepen in de verhalen uit de Bijbel en ben ik wekelijks naar de mis in de plaatselijke kerk gegaan. Ik vraag me mijn leven lang al af, wat doe ik hier op aarde? Wat is liefde? Waarom doen wij mensen elkaar zoveel narigheid aan? Enzovoort. Ik hoopte in de verhalen uit de Bijbel antwoorden te vinden op deze vragen. Zodoende schilderde ik verschillende Bijbelse taferelen. Antwoorden op de ingewikkelde onbeantwoorde vragen over het leven vond ik vooralsnog niet, maar het bood me wel degelijk wat houvast.
Ondertussen borrelde bij mij het plan op om Polopos een cadeau te doen in de vorm van een mooie muurschildering. Ik had in het atelier, op doek, twee vredesduiven geschilderd en zag helemaal voor me dat ik deze ergens in het dorp op een muur te schilderen. Het mooist zou natuurlijk zijn om ze op de kerk zelf te schilderen. Dus dat ben ik in gang gaan zetten. Ik vroeg tijdens de mis in de kerk toestemming aan de priester en het kerkgenootschap. Iedereen was enthousiast. Dat ging wel heel makkelijk. Toen moest ik nog langs de buren. Dat ging minder soepel. Misschien is het ook wel logisch dat het eerst even moet rommelen voordat er vrede kan zijn. Uiteindelijk lukte het om de neuzen van iedereen dezelfde kant op te krijgen en kon ik eindelijk beginnen aan de muurschildering. Helemaal aan het einde van mijn tijd in Polopos heb ik samen met lieve Thysa en Wijnand een expositie georganiseerd in Casa3, waar ik mijn Polpos kunstwerken toonde. Aan het begin van mijn tijd in Polopos vond ik het lastig om te connecten met de mensen. Ik spreek natuurlijk geen Spaans en kan ook een beetje verlegen zijn. Het proces rond de muurschildering en de expositie aan het einde zorgden ervoor dat ik door middel van mijn kunst toch wist te connecten met de mensen uit het dorp. Het was mooi om te ervaren dat dit dus ook in het buitenland, waar je de taal niet spreekt, werkt. Mijn beeldtaal bleek universeel en dat geeft me een stinkend rijk gevoel.
Met speciale dank aan Thysa en Wijnand https://www.casa3polopos.com/
Liefs, STHOM
